een scherp blinkend zwaard aan een paardenhaar

poetry April 12, 2011

Opgeschrikt door de schoten
zie ik de druppels op straat.
De wereld lekt
en voor me zie ik de uiers van een koe
die te lang is gebruikt.

Ik buk om het op te likken
want het moet mijn darmen in.
Eigenlijk kan ik niet tegen melk
maar hou wel van Italiaans eten.

Hoe maak je lasagne zonder melk
werd me een keer gevraagd
en de op vrijdag geborene wees me
de weg naar de weekenden die overliepen in de weken
gevuld met geluiden van geluk.
Zaligheid.

Zijn wij zalig of misselijkmakend
zoals de geur van brandend vlees
het handelen van veganisten bevraagd
alsof ze gevangen zijn in Guantanamo Bay?

Vlammen vliegen de lucht in
en het paleis is weer open
voor de schoonmakers die nooit
onderdanen zullen worden
of op het binnenhof zullen barbequen.

Kon ik maar een veganist zijn
en het weghalen van melk en eieren en vlees van andere zielen
als barbaars ervaren.
Kon ik maar mijn eigen handen opeten
en de zelf kanibalist kapitalist zijn
in plaats van de stem die anderen
tot hun dood veroordeelt.

Het is onze schuld
dat een zwarte suzuki en de schreeuw van Van Gogh
anders lijken dan
pepernoten en zwarte schmink;
onschuldig voor sommigen
kwaadaardig voor anderen.

Ik voel me schuldig
en met mijn tong paraat
buk ik hopend op het zwaard van Damocles.

(Voorgedragen in het programma De Hoge Heren van Amsterdam. Vrijdag, 21.00 uur op Salto 1 wordt aflevering 8 van de Hoge Heren van Amsterdam uitgezonden. Om 22.00 uur kan je de aflevering zien op Salto)

Comment 1

Comments are closed.