Ik ben door Orville Breeveld gevraagd om een bijdrage te leveren aan de laatste Vitamine V avond. Het werd een interventie van gemis.

Groei.

We zochten zondebokken
en vonden geitenliederen.
Verhalen van ongegunde daden,
ongegund baren,
gedachtes in utero.
Onvoltooid tegenwoordige tijd
schuurt tegen onze wens om te falen.

Wij willen verantwoordelijkheid nemen
voor gekneusde zielen
en geobsedeerd vrijheidsdenken.
Een grens getrokken in het zand met bloed
tussen broeders, zusters, nichten en neven.
Tantes, ooms, opa’s en oma’s leveren
de woorden voor verstollingsmomenten.
Korreltjes zout in de molen van tijd.

Raddraaiers bevinden zich op onze polsen
wanneer pezen aangetrokken worden
en voeten richting harten vertrekken.
Doelbewust zinken we in palmen
en geven onze handen de schuld.
Maar ik ben mijn vader niet en net zomin
is hij zijn vader en zijn vader mij.
Staarten zijn er niet om in gebeten te worden
wanneer onze hielen de balans verstoren.

Zijn gemis heeft vlooien niet doen ontstaan.
In de baarmoeder werd mijn huid al geïrriteerd
en nu verschenen in natuur
wordt mij cultuur verweten.
De stroming gevonden maar
verstoten door eigen fatsoen
en ongeloof in mythes, sages en vertellingen
over maaltijden et al.

Opgeborgen in mijn vingerafdrukken
zit olie gegeven door mijn moeder.
Eindig is ons bestaan
hoezeer blinkend goud ons
ook wil doen geloven van niet.
Ooit weer omringd zullen wij
voeden in plaats gevoed worden en
de momenten daartussen bepalen
de waarde van onze vitamines.